نکاتی در باب مسیحیت

1.    تثلیث در مسیحیت
مسیحیان، از سویی بر  آموزه توحید تأکید مي‌كنند و از سوی دیگر، به سه‌گانه بودن (تثلیث) خداوند باور دارند؛ یعنی به خدای پدر، خدای پسر و خدای روح‌القدس معتقدند.
مسئلة تثلیث، در طول تاریخ مسیحیت فرازوفرودهايي داشته است. برخلاف تصوری که امروزه از آن ارائه می‎شود و مسیحیان به آن اعتقاد دارند، تثلیثْ امري مشخص و کاملاً روشن و دارای صدر و ذیل مشخص در طول تاریخ نبوده است.
واژة تثلیث (سه‌گانه) هرگز در کتاب مقدس نيامده است.( توماس میشل، کلام مسیحی، ترجمة حسین توفیقی، ص73؛ موریس وایلز، «مسیحیت بدون تجسد»، در: اسطورة تجسد، ترجمة عبدالرحيم سلیمانی اردستانی و مظفر محمدی، ص‌34.) دايرةالمعارف جديد بريتانيکا دراین‌زمینه می‎نویسد: نه واژة تثليث و نه عقيدة صريح آن، هيچ‌يک در عهد جديد نيامده است.( J. J. Pn, Trinity in Encyclopaedia Britannica, vol.22, p.241. ) نخستین کاربرد شناخته‌شدة اين اصطلاح در تاریخ مسیحیت، به تئوفیل انطاکی در سال 189م بازمی‌گردد.( توماس میشل، کلام مسیحی، ترجمة حسین توفیقی، ص‌73)
2.    گناه ذاتی انسان
از منظر مسیحیان تمامی انسان‌ها گناه‌کارند و این گناه‌کاری تمام انسان‌ها برآمده از«گناه نخستین» است؛ گناهی که آدم و حوا در بهشت مرتکب شده‎اند. چون آنها پدر و مادر تمام انسان‌هايند، گناه آنها به‌صورت وراثتی به همة فرزندان آنها منتقل می‌شود. پس انسان‎ها ذاتاً گناه‌کار به‌دنیا می‎آیند. برهمین اساس، کارهای خیر آنها هیچ سودی برایشان نخواهد داشت.( Catechism of the Catholic Church, Catholic Church, p.89ـ92.)
خداوند برای خلاصی انسان‎ها از این وضعیت، تبدیل به انسان شد(عیسی) و به صلیب رفت و فدا و کفارة انسان‎ها شد تا آنها بتوانند نجات یابند و رستگار شوند.( توماس میشل، کلام مسیحی، ترجمة حسین توفیقی، ص‌85ـ89.) در این صورت ما انسان‎ها، نه در گناهکار بودن خودمان و نه در نجات یافتن خود هيچ نقشي نداریم.
3.    کتاب‌مقدس 
مسیحیان همانند دیگر پیروان ادیان، برای«کتاب مقدس» خویش اهمیت و ارزش بسیار فراوانی قايل‎اند و عقايد مذهبی‌شان را از کتاب مقدس می‎گیرند. کتاب مقدس، در طول تاریخ تمدن مغرب‌زمین بی‌اندازه مهم بوده است. این کتاب، پشتوانة تاریخیِ ادبیات اروپایی تا قرن حاضر است. نیاکان غربي‌ها نسل در نسل با داستان‎های کتاب مقدس آشنا بودند و حتی بسیاری از آیاتش را حفظ داشتند و هرگاه می‎خواستند، می‎توانستند عباراتی از آن را که در امور زندگی‌شان بدان نیاز داشتند، به‌یاد بیاورند.
زمان دقیق نگارش کتاب مقدس مشخص نیست و آنچه که پژوهشگران پیرامون زمان نگارش کتاب‎های عهدین(عهد عتیق و عهد جدید) یا همان کتاب مقدس مطرح كرده‌اند، احتمالی است. این زمان‎های احتمالی، گستره‎ای 1500 ساله دارد؛ یعنی کتاب مقدس در طول پانزده قرن تألیف و گردآوری شده است.( توماس میشل، کلام مسیحی، ترجمة حسین توفیقی، ص‌23) برخی بر این باورند که تعداد نویسندگان عهد عتیق، دست‌كم سی نفر مختلف،( ساموئل شولتز، عهد عتیق سخن می‌گوید، ترجمة مهرداد فاتحی، ص‌2.) و تعداد نویسندگان عهد جدید، نه نفر است.( مریل سی. تنی، معرفی عهد جدید، ترجمة طاطه‎وس میکائلیان، ج2، ص‌131)
آنچه امروزه تحت عنوان کتاب مقدس گرد آمده است، تنها نوشته‎های مقدس یهودیان و مسیحیان نيست؛ بلکه گزيده‌اي است از انبوه نوشته‎هایی که در یهودیت و مسیحيت وجود داشته‌اند.
آنچه در کتاب‌مقدس فعلی گرد آمده، از ابتدا رسمی و مورد پذیرش همة مسیحیان و یهودیان در طول تاریخ نبوده است.
ربی کهن ، که از بزرگان و اندیشمندان یهودیان در دوران معاصر است، تعداد نوشته‎های عهد عتیق را 24 كتاب برمی‎شمرد: «وحی و الهام الهی که به رشتة تحریر درآمده، مشتمل بر 24 کتاب است».
بر اساس دیدگاه خوشبینانه و مشهور، رسمی و قانونی شدن مجموعه نوشته‎های کتاب مقدس، دست‌كم هشت قرن طول كشيده است.
چگونه می‌توان به این کتاب که در دوراني طولانی، توسط نویسندگاني نامشخص و در فرایندی نامعلوم گرد آمده است، اعتماد کرد.
علاوه‌براینکه قدیمی‎ترین نسخه‎ای که تمام کتاب مقدس را دربردارد، مربوط به قرن چهارم میلادی است که بعضاً با برخي از اسناد تازه‌کشف‌شده که مربوط به زمان‌های پيش‎تر است، همخوانی ندارد. (مریل سی. تنی، معرفی عهد جدید، ترجمة طاطه‎وس میکائلیان، ج2، ص‌143؛ دایرةالمعارف کتاب مقدس، گروه مترجمان، ص‌25.)بنابراين، از نظر تاریخی نمی‎توان اثبات کرد که این نوشته‎ها همان نوشته‎هایی‌اند که در یهودیت و مسیحیت اولیه مطرح بوده‌اند.ازاین‌رو، این نوشته‎ها مظنون و مشکوک‌اند. در نتیجه، حجیت کتاب مقدس از این جهت اثبات‌شدني نیست.

4.    فساد در کلیسا
تاریخ‌نویسان کاتولیک، یک‌سوم دارایی آلمان و یک‌پنجم دارایی فرانسه را متعلق به کلیسا می‎دانند. 
در تاریخ کلیسا شاهديم که در مقاطعی، مناصب عالی کلیسایی به شیوه‏هایی پرسش‌برانگیز و مشکوک واگذار می‌شد و پایة آن بیشتر بر روابط خانوادگی یا موقعیت‌های سیاسی یا مالی داوطلبان آن منصب استوار بود، نه شایستگی اخلاقی آنان. مثلا. پاپ الکساندر ششم،  یکی از اعضای خانوادة بورگیا، با داشتن چندین معشوقه و هفت فرزند، در سال 1492م به مقام پاپی رسید. دلیل آن نيز اين بود كه او توانست این مقام را بخرد. 
تامس گسکوین، رئیس دانشگاه آکسفورد، در حدود سال 1450م زبان به شکایت می‌گشاید که امروز گناهکاران می‎گویند: «من پروایی ندارم که در برابر خداوند چقدر گناه و کار زشت می‎کنم؛ زیرا با اعتراف و طلب آمرزش در نزد کشیش و خریدن آمرزش‎نامة پاپ، کلاً از تمام معاصی و کفاره‎ها برات حاصل می‎کنم. من آمرزش‎نامة پاپ را به چهار یا شش پنس خریده‏ام، یا در بازی تنیس با توزیع‌کنندة آن، به عوض داو و شرط، برده‎ام»؛ زیرا آمرزش‎نامه‌فروشان در سراسر کشور پراکنده‏اند و آمرزش‎نامه‎ها را گاهی به دو پنس، گاهی به دو سه جرعه شراب یا آبجو... و حتی به‌جای مزد فاحشه‏ای یا در ازای لاسیدن با او می‌فروشند. 
آرشیوی در ایتالیا، شامل بیست جلد از سوابق محاکماتی است که به سبب همخوابگی راهبان با راهبه‎ها صورت گرفته است. اعتیاد راهبان و کشیشان به زنا و هم‌جنس‎گرایی موجب شد که عده‎ای آنها را خدمتگزاران شیطان بنامند. 
یک روزنامة ایتالیایی به نام «جمهوری»، استعفای پاپ فرانسیس (پاپ قبلی)رهبر کاتولیک‌های جهان را، مربوط یک گزارش فوق‌العاده سرّی دربارة فساد جنسی در بطن واتیکان و کلیسا دانست. گویا پاپ با خواندن یک گزارش فوق‎العاده سری، که سه کاردینال بازنشسته تهیه کرده‌ بودند، دریافته بود که در خود واتیکان نیز فساد جنسی ابعاد تازه‎ای پیدا کرده است. 
5.    زن در مسیحیت
در کتاب پیدایش، پس از چگونگی آفرينش حوا، به گناه آدم و حوا، و علت خروج آنها از بهشت عدن اشاره می‎کند و مقصر اصلی این امر را حوا می‎داند؛ چون مار حوا را فریب داد و او از میوة ممنوعه خورد و به شوهر خود نیز خوراند. خدا حوا را بر این امر بازخواست می‎کند و او و آدم و مار را به دليل انجام این عمل، سخت مجازت مي‌كند(پیدایش1 : 3-20)
بر این اساس، زن ذاتاً شرور و بدجنس است؛ زیرا زن بود که مرد را اغوا کرد و به گمراهی کشاند؛ وگرنه مرد آن گناه را مرتکب نمی‏شد. پولس نیز بر همین امر تأکید دارد: «زیرا كه آدم اول ساخته شد و بعد حوا. 14 و آدم فریب نخورد؛ بلكه زن فریب خورده، در تقصیر گرفتار شد». 
بسیاری از مسیحیان بر این باورند که میوة درخت معرفت که آدم و حوا خوردند، دانایی به شهوت بوده است. به عبارت دیگر، حوا با خطایی که انجام داد، موجب شکوفایی حس شهوت جنسی در آدم شد. بر همین اساس، در کلیسا زنان را اغواگر و عامل بزرگ‌ترین وسوسه‎ها، یعنی سکس، می‌دانند. 
6.    خشونت در مسیحیت
با بررسی اجمالی واژگان کتاب مقدس مسیحیان در رابطه با جنگ، روشن می‌شود که ادعای مسیحیان مدعی عشق و محبت، چقدر پوچ و رسواست. در یک بررسی واژگانی دربارة فراواني کلمات مشعر خشونت در کتاب مقدس، اين نتایج به‌دست آمد:
7.    واژة شمشیر: 406 مرتبه؛
8.    واژة انتقام: 88 مرتبه؛
9.    واژة جنگ: 600 مرتبه؛
10.    واژة کشتن و مشتقات آن: 257 مرتبه (کشتن: 97، بکشید: 18، قتل: 126، کشتار: 16).
11.    فراوانی همین واژه‌ها در قرآن کریم به قرار زیر است:
12.    واژة شمشیر: 0 مرتبه؛
13.    واژة انتقام و منتقمون و منتقم: 7 مرتبه؛
14.    واژة جنگ و حرب: 4 مرتبه؛
15.    واژة کشتن و مشتقات آن: 98 مرتبه.
گسترش مسیحیت با شمشیر
برخلاف ادعای مسیحیان، مسیحیت توسط امپراتوران گسترش يافت و تثبیت شد. یکی از این امپراتوران، کنستانتین (قسطنطین) است که نقشی مهم در تاریخ مسیحیت دارد. او کسی است که در تاریخ 325م مسیحیت را دین رسمی امپراتوری روم اعلام کرد. او امپراتوری کاملاً مستبد بود و برای تحقق اهدافش، از هر خشونتی استفاده می‏کرد و بر همین اساس، با خشونت تمام درصدد برانداختن هرگونه مخالفت و تفرقة دینی برآمد. شوراهایی چون نیقیه (325م)، افسس (431م) و کالسدون (451م) بر همین اساس تشکیل شدند. 
دومین مرد مستبد بزرگ که در تثبیت کلیسای و روح خودکامگی آن اثری شگرف داشت، تئودور اول، معروف به بزرگ (379ـ395م) بود. وي از فراهم آمدن و مجتمع ساختن ناراست‎دینان جلوگیری کرد و همة کلیسا را به هواخواهان اقانیم ثلاثه سپرد و پرستشگاه‏های غیرمسیحیان را در سراسر امپراتوری برانداخت. او بر سر راه یگانگی کلیسا، هر مانع و رادعی را از میان برداشت. 
فجایع مسیحیت در جنگ های صلیبی
فجایعی که صلیبی‎ها در این جنگ‎ها مرتکب شده‎اند، پرده از چهره و ادعای مسیحیان حامی دین محبت برمی‎دارد. کشیشی «رمون» نام، اهل آژیل، که خودش شاهد یکی از وقایع فتح بیت‎المقدس بود، می‎نویسد: 
چیزهای بدیعی از هرسو به‌چشم می‏خورد. گروهی از مسلمانان را سر از تن جدا کردند...؛ گروهی دیگر را با تیر کشتند یا مجبور کردند که از برج‌ها خود را به‌زیر افکنند؛ پاره‏ای را چندین روز شکنجه دادند و آن‌گاه در آتش سوزانیدند. در کوچه‌ها توده‎هایی از کله و دست‌وپای کشتگان دیده می‏شد. هر طرف اسب را هی می‏کردی، در میان اجساد کشتگان و لاشة اسبان بودی.( ویل دورانت، تاریخ تمدن (عصر ایمان)،  ترجمه گروهي، سرويراستار محمود مصاحب، ج‌4، ص‌792. ) 

ویل دورانت مي‌گوید: سایر معاصران نیز به‌تفصیل دربارة این واقعه نگاشته‎اند و حکایت می‎کنند که چگونه زنان را به ضرب دشنه به‌قتل می‎رساندند؛ ساق پای کودکان شیرخوار را گرفته، به‌زور آنها را از پستان مادرانشان جدا ساخته، به بالای دیوارها پرتاب می‎کردند یا با کوفتن آنها بر ستون‌ها، گردنشان را می‎شکستند؛ و چگونه هفتاد هزار مسلمانی که در شهر مانده بودند، به‌هلاکت رسیدند. یهودیانی را که جان سالم به‌در برده بودند، در کیسه‎ای جمع کردند و زنده‌زنده سوزاندند.( ویل دورانت، تاریخ تمدن (عصر ایمان)،  ترجمه گروهي، سرويراستار محمود مصاحب، ج‌4، ص‌792)
مسیحیت و تفتیش عقاید
گزارشی از شهري به نام سیویل  نشان می‌دهد که بر اثر تفتیش عقاید طول یک دورة چهل ساله، هزارنفر زنده‌زنده سوزانده و سی‌هزار نفر دیگر به‌بهانة کفر شکنجه شده‌‏اند. تنها یک مفتش‎ عقاید به نام تورکومادا  10221 نفر را در آتش سوزانده و 91371 نفر را به بردگی واداشته است. اینها مربوط به یک نفر و در یک دورة زمانی است. تفتیش عقايد برای قرن‌ها ادامه داشته است. 
مسیحی سازی قاره آمریکا
همه می‌دانند که پيش از ورود مسیحیان به قارة امریکا، افراد و قبایل بومی اين سرزمين که از حدود 40000 تا 20000 سال قبل از میلاد در این منطقه از جهان می‏زیستند، سنت‏های دینی متفاوتی داشته‌اند.  امروزه چه تعداد از این سنت‎های دینی، موجود و در دسترس است؟ یقیناً تعداد اندکی از این سنت‏ها از دستبرد مهاجمان ناخوانده در امان مانده است و در مقابل، بيشتر بومیان امریکا امروزه به دین مسیحیت گرویده‎اند. واقعاً در این بین چه روي داده است که بومیان امریکا از دین آبا و اجدادی خود، که گاهی قرن‎های متمادی پيشينه داشته است، دست کشیدند و به دین مهاجمان تازه‌وارد گرویدند؟ آیا این رخداد، با عشق و محبتی که مسیحیان مهاجم ادعای آن را دارند صورت گرفته، یا به گونه‌اي دیگر محقق شده است؟ 
تاریخ، صحنه‎های دردناکی را در این جریان گزارش می‎کند که به گوشه‎هایی از آن اشاره می‌شود. 
بارتولومه دلاس کاساس  (1474ـ1567م) کشیش فرقة دومینیک، در جوانی از فاتحان امریکا و از برده‎داران بود؛ ولی مدتی بعد به زندگی پیشین خود پشت کرد و زندگي خود را وقف حمایت از سرخ‌پوستان تحت حکومت اسپانیا نمود. او در گزارشی دربارة جزیرة هیسپانیولا چنین آورده است:
مسیحیان با اسب‏ها، شمشیرها و نیزه‏ها رفتار عجیب و بی‌رحمی‎های هولناکی با مردم داشتند. پیروان مسیح، در داخل این سرزمین رخنه نمودند و از هیچ کودک و پیری نگذشتند. به زنان حامله و به زنان در حال زایمان هم رحم نکردند. گویی می‌خواستند گله‏ای بره را در آغل‏های خود قصابی کنند. هرجا سرخ‌پوستی می‏یافتند، او را می‏دریدند و سر می‌بریدند.
با همدیگر شرط می‎بستند کدام‌یک می‏توانند مردی را شقه کنند و یا با یک ضربه، سر از تن او جدا نمایند... . نوزادان را از سینة مادرانشان می‏گرفتند و آنان را با پاهایشان دور سر می‏چرخاندند و بر صخره‏های سنگی پرتاب می‏کردند. برخی را هم از شانه می‏گرفتند و در حال خندیدن و شادمانی، آنان را به درون رودخانه پرت می‌کردند و وقتی به داخل آب می‌افتادند، جیغ‌کشان می‌گفتند: غل‌غل کن ای بدن فلان‌فلان‌شده.
ارتفاع چوبه‏های دار به اندازه‎ای بود که پای قربانی کمی با زمین فاصله داشت. در یک ردیف، سیزده چوبة دار به یاد نجات‌دهندة ما و دوازده حواری او برپا نمودند و در پای آنها آتش روشن کردند و سرخ‌پوستان را سوزاندند.
بدن بعضی را نیز کاملاً در درون پوشال خشک می‏پیچیدند؛ به‌هم می‏بستند و آتش می‌زدند تا کباب شوند. دست آن عده را که می‌خواستند زنده بمانند، می‌بریدند و مجبورشان می‌کردند دست بریده را با خود حمل کنند؛ و می‏گفتند: بروید و این نامه‏ها را ببرید؛ یعنی دست بریدة خود را به کسانی نشان دهید که به کوه‏ها گریخته‌اند... .
یک‌بار خودم دیدم چهار یا پنچ تن از رؤسای سرخ‌پوستان را روی شبکة آهنی کباب‌پز خواباندند تا کباب کنند. فکر می‌کنم دو یا سه جفت از این نوع کباب‌پز مهیّا بود که مشغول کباب کردن آنان شدند، چون ضجه و نالة بلند آن بیچارگان مانع خواب کاپیتان شد، فرمان داد آنان را خفه کنند. مأموری که آنها را می‎سوزاند، بدتر از جلاد بود و نمی‏خواست آنان را خفه کند تا راحت شوند؛ بلکه دهان آنها را با دستشان می‌بست تا صدایشان درنیاید و برای کیف خود، آتش را برهم می‌زد تا آهسته‌آهسته کباب شوند. من اسم این مرد را می‌دانم و اقوام او را در سویل می‏شناسم. کثیری از این‌گونه موارد و چیزهای عجیب دیگری هم دیده‏ام.
تمام سرخ‌پوستانی که توانستند فرار کنند، به کوه‎ها پناه بردند و خود را در شکاف‏ها پنهان کردند تا از دست انسان‏های محروم از انسانیت جان به‌در برند... . اسپانیایی‎ها هم درنده‎ترین سگ‎ها را تعلیم می‌دادند تا به‌مجرد دیدن سرخ‌پوستی، او را پاره‌پاره کنند... و چون سرخ‌پوستان، آن‌هم گهگاه، چند مسیحی را می‎کشتند، اسپانیایی‎ها در میان خود قانونی گذراندند که به‌ازای کشته شدن هر مسیحی، صد سرخ‌پوست را مقتول کنند... .  

مسیحیت و استعمار
این سخن در تاریخ معروف است که ابتدا مبشران و مبلغان مسیحی به کشوری می‎‌آيند و به‌دنبال آنان ارتش‎های کشورهای استعمارگر وارد می‏شوند. 
مبشراني همچون گن موسنج،  کاردینال لاویجری  و فرانسوا بوغار، در این راستا فعالیت‌های زیادی داشته‎اند و از همین روي، نام آنها در تاریخ ثبت و ضبط شده‏ است. سخنان لاویجری هنگام ورود به الجزایر، به‌روشنی بیان‌کنندة آن است که تبشیر مسیحی چگونه در خدمت استعمار کشورها توسط دول اروپایی بوده است. به گوشه‏هایی از این سخنان اشاره می‎شود: اولاً الجزایر نقطة شروع تبشیر است که از آنجا تبشیر به دیگر کشورهای افریقایی سرایت خواهد یافت؛ ثانیاً گسترش مسیحیت، رکن اساسی در ایجاد استعماری است که کشور فرانسه به‌دنبال آن است. کلیسا و فرانسه برای احیاي مجد و عظمت گذشته، با هم متحدند. 
مسیحیان و جنگ های بین الملل
قرن بیستم شاهد دو جنگ بین‌الملل بوده است.  جنگ اول در سال 1914م آغاز شد و چهار سال به‌طول انجامید. در این جنگ ده‌میلیون نفر کشته و بیش از دوبرابر آن مجروح شدند. فاتحان، پس از پایان جنگ خواسته‎های خود را بر ملل مغلوب تحمیل کردند که این خود به شعله‎ور شدن جنگ بین‌الملل دوم در سال 1939م انجاميد. در این جنگ که شش سال طول كشيد، 55‌میلیون نفر کشته و بیش از سه‌برابر آن مجروح شدند.
جنگ بین‌الملل نخست با حمایت کشیشان و الهی‎دانان همراه بود. 93 تن از الهی‎دانان آلمانی در اوت 1914م بیانه‎ای صادر کردند و از سیاست جنگ‎طلبانة قیصر ویلهلم، امپراتور آلمان، حمايت كردند. 
این جنگ‎های ویرانگر را مسیحیان معتقد به دین عشق و محبت، در کشورهای مسیحی به‌راه انداختند.

نگاه خصمانة کلیسا و مسیحیان به اسلام
کلیسایی که مدعی محبت و مهربانی و پیروی از واقعیت است، در طول تاریخ، در برابر اسلام رفتاری کاملاً خصمانه و دور از واقعیت داشته است. بر همین اساس، مسیحیان در طول تاریخ، بی‌شرمانه‎ترین رفتارها و تهمت‎ها را بر اسلام و پیامبر(ص) روا داشته‎اند. این نگرش در طول سده‌هاي متمادی ادامه يافت؛ نگرشی که گستره‌ای عمیق از ضمیر ناخودآگاه اروپاییان را فرا گرفته بود. در آثار اکثریت قاطع نویسندگان اروپایی، پیامبر بزرگوار اسلام(ص) مردی متصف به عیوب و نقایص بزرگ اخلاقی ترسیم شده بود. روحانیان کلیسا، تاریخ‌نویسان، شرق‌شناسان، شرح‎نویسان، فيلسوفان، نمایشنامه‌نویسان، شعرا و سیاست‎مداران، همگی تلاش کرده بودند تا به اسلام و به‌ویژه پیامبر(ص) خصایص و منشی افراطی، بدنام و نامناسب و حتی اهریمنی نسبت دهند.
از میان مسیحیان شرقی در اوايل سدة هشتم که اخبار و اطلاعات بسیاری با هدف تصویرسازی از حضرت محمد(ص) پراکنده‎اند، می‌توان به جان دمشقی  اشاره کرد. وی در کتاب خود به نام De Haresibus Liber مدعی شده بود که پیامبر اسلام(ص) به‌وسیلة بدعت‏گذاران مشکوک مسیحی اغوا شد و از آن پس خود به اغواگر اعراب جاهل مبدل گردید.( دانشنامة اسلامی کمبریج، ذیل عنوان Muhammad، ص‌379، به‌نقل از: مينو صميمي، محمد(ص) در اروپا، ترجمة عباس مهرپويا، ص‌182ـ183. 
 . مینو صمیمی، محمد(ص) در اروپا، ترجمة عباس مهرپویا، ص‌183.)
دیدگاه مسیحیان قرون وسطی دربارة زندگی پیامبر اسلام(ص) در مدینه، برآمده از نظرات جان دمشقی بود و بر دو نکتة اصلي تأکید می‌شد: عشق و علاقة وی به جنگ؛ و میل جنسی ارضانشدنی او. 
و این روند در میان نویسندگان مسیحی و غربی ادامه پیدا کرد و حتی در کمدی الهی دانته نیز این امر کاملا منعکس شده است.